နာမည္ေက်ာ္ တကၠသိုလ္ပါေမာကၡၾကီးတစ္ဦးဟာ သူ႔ရဲ႕ သုေတသနလုပ္ငန္းတစ္ခုအတြက္ တပည့္တစ္ခ်ဳိ႔နဲ႔အတူ ေက်းရြာတစ္ရြာကို ေလ့လာေရးခရီးထြက္ခဲ့သတဲ့။
ရြာရဲ႕စိုက္ပ်ဳိးေရး၊ ေမြးျမဴေရးနဲ႔ လူေနမႈဘဝေတြကို ပါေမာကၡၾကီးဟာ စနစ္တက် ေလ့လာတယ္။ မွတ္သားတယ္။ ေမးျမန္းတယ္။
တစ္ေန႔မွာေတာ့.....
ေမြးျမဴေရးသမားတစ္ဦးနဲ႔ ေဆြးေႏြးေနစဥ္မွာ ေမြးျမဴေရးသမားက သူေမြးထားတဲ့ ႏို႔စားႏြားမေတြ လႊတ္ေက်ာင္းထားတာကို ၾကည့္ျပီး...
ဟို စာဥဆိုတဲ့ ေကာင္မ ဘယ္သြားဦးမွာလဲ?
တိမ္ျပာဆိုတဲ့ ဟာမကလည္း ဟိုဘက္ျခံစည္းရိုးတိုင္ကို သြားပြတ္ေနျပန္ျပီ
ဟဲ့ ျဖဴ ျမက္ေကာင္းေကာင္းမစားဘဲ ဘာျဖစ္လို႔ တျခားေကာင္မေတြကို လိုက္ေဝွ႔ေနတာလ
စသည္ျဖင့္ လွမ္းလွမ္းျပီး ျမည္တြန္ေတာက္တီးေနတယ္။
ပါေမာကၡက လယ္သမားကို အ့ံၾသတၾကီး ၾကည့္ျပီး....
"ခင္ဗ်ားက ခင္ဗ်ားႏြားမေတြအားလံုး နာမည္မွတ္မိတာပဲလား" လို႔ ေမးလိုက္တယ္။
"မွတ္မိတာေပါ့ ဆရာၾကီးရယ္။ သူတို႔နာမည္မွတ္မိမွ သူတို႔ကို ထိန္းရလြယ္တာ"
"ေတာ္တယ္ဗ်ာ၊ က်ဳပ္ကေတာ့ က်ဳပ္တပည့္မေတြ နာမည္ကို မမွတ္မိပါဘူး"
ဒီအခါမွာ ေမြးျမဴေရးသမားရဲ႕ ဇနီးက ဝင္ေျပာတယ္။ သူမရဲ႕ ေျပာစကားေၾကာင့္ ပါေမာကၡၾကီးရဲ႕ ေဘးက ေက်ာင္းသားေတြ ျပံဳးစိစိ ျဖစ္သြားၾကသတဲ့။
မိန္းမၾကီး ေျပာတာက ဒီလိုေလ...
"ဆရာၾကီးက ဘယ္မွတ္မိမလဲ၊ ကၽႊန္မေယာက္်ားလို တစ္ေန႔ႏွစ္ၾကိမ္ ႏို႔မွ မညႇစ္ရဘဲ"
0 comments:
Post a Comment