တညေန ေဂါက္ကြင္းမွ အျပန္ လမ္းနေဘး ကြင္းျပင္တြင္ လူႏွစ္ဦး ျမက္စားေနသည္ကို ေတြ႕ျမင္လိုက္၏။
အေျခအေနကို စံုစမ္းရန္ ကားေမာင္းသမားကို ခ်က္ခ်င္း ကားရပ္ဖို႕ အမိန္႕ ေပးလိုက္သည္။
“ေဟ့ လူေတြ ခင္ဗ်ာတို႕ ဘာလို႕ ျမက္ေတြ စားေနရ တာလဲ။”
အ၀တ္အစား စုတ္စုတ္ျပတ္ျပတ္ ႏွင့္ ဆင္းရဲသား တေယာက္က
“ဟုတ္ကဲ့ ဗိုလ္ခ်ဴပ္ က်ေနာ္တို႕မွာ ဘာမွ စားစရာ မရွိေတာ့လို႕ပါခင္ဗ်ာ”
ဟု သနားဖြယ္ ျပန္ေျပာသည္။ ဗိုလ္ခ်ဴပ္က စုတ္တခ်က္သတ္လိုက္သည္။
“ဒါဆို က်ဴပ္နဲ႕လိုက္ခဲ့ ကားေပၚတက္။”
ဆင္းရဲသား တေယာက္က
“ဗိုလ္ခ်ဳပ္ က်ေနာ့မွာ မိန္းမနဲ႕ ကေလး ႏွစ္ေယာက္လည္း ရွိေသးတယ္။”
“ေအး ေခၚခဲ့ကြာ။ ေနာက္ ဟို တေယာက္လည္း ေခၚခဲ့ကြာ။”
ျမက္စားေနရသူ ဒုတိယ ဆင္းရဲသားက
“ဗိုလ္ခ်ဴပ္ က်ေနာ့မွာ မိန္းမနဲ႕ ကေလးေျခာက္ ေယာက္ေတာင္ ရွိပါတယ္။”
“ေအးေအး အကုန္ေခၚခဲ့ကြာ။”
ၾကင္နာ သနားတတ္ေသာ တိုင္းမွဳးက ဆင္းရဲသား ႏွစ္ေယာက္ကို သူ႕ကားေပၚ တက္ေစသည္။ က်န္ မိသားစု ၀င္မ်ားကို လံုၿခံဳေရး အျဖစ္ လိုက္ပါ လာေသာ ကားမ်ားေပၚ သို႕ တက္ေစသည္။
“လမ္းခရီးတြင္ လူဆင္းရဲတဦးက က်ေနာ္တို႕ မိသားစု ဒီလို ျမက္စားေနရတာ ၾကာပါၿပီ။ အခုလို ဗိုလ္ခ်ဴပ္က ကရုဏာ ထားၿပီး ေခၚလာတဲ့ အတြက္ သိပ္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ဗိုလ္ခ်ဴပ္” ဟု ေျပာသည္။
ထိုအခါ တိုင္းမွဳးက ဘာမွ အေရးမႀကီးပါဘူးကြာ ဟူေသာ မ်က္ႏွာေပးႏွင့္
“ေအးပါ။ ေအးပါ။ မင္းတို႕ အိမ္ေရာက္ရင္ ငါ့ကို ပိုေက်းဇူး တင္အံုးမယ္။ ငါ့အိမ္က စိုက္ထားတဲ့ ျမက္ေတြက ႏိုင္ငံျခား ျမက္ေတြကြ။ အခု မင္းတို႕ စားေန တဲ့ ျမက္ေတြထက္လည္း ပိုႏုတယ္။ သိလား။ အခုျမက္ေတြက ေတာ္ေတာ္ ရွည္ေနၿပီ” ဟုေျပာလိုက္သည္။
Posted by
kzthet
0 comments:
Post a Comment